Nog niet zo lang geleden liepen de rillingen over mijn rug. Dat was tijdens een telefoongesprek met een grafisch ondernemer, 'U zou mij een groot plezier doen door er niets over te schrijven,' zei hij.
Ik krijg wel vaker zo’n verzoek als er ergens trammelant is en ik er iets over wil melden. Als je stuit op iets nieuwswaardigs, dan duik je er in. Zo simpel is het. Soms is het een gerucht en dan bel je de ondernemer om te checken of er iets van waar is. Vaak zijn het feiten, heeft ontkennen geen zin en is de geïnterviewde eerder bereid er iets over te zeggen. Dan komt het moment dat je besluit tot publicatie en wat je wel en niet in zo’n bericht plaatst. Dat is echt serieuze business, want als nieuwsbrenger is het niet je doel om iets of iemand te beschadigen.
Hier gaat het over een ondernemer, eigenaar van een drukkerij, in België/Nederland. Ik belde hem over een faillissement van een grafische onderneming. Niet zijn bedrijf, maar wel een met een bedrijfsnaam die leek op die van hem. Bij doorvragen bleek er terug in de recente geschiedenis wel een aanknopingspunt. Een aanknopingspunt waar je onder normale omstandigheden gewoon over kan vertellen. In dit geval dus niet. Hier gold ‘zwijgen is goud’. Details kan ik hier niet geven, maar toch moet het mij van het hart. Er was sprake van een overname, gevolgd door een grote bedrijfsschade, een berg verzekeringsgeld en een terugkoop met verrassingen. De discussie hierover, via de officiële aangiftekanalen, is gevoerd. Maar geeft blijkbaar geen garantie op een ordelijke afloop. De ondernemer nam zijn verlies en laat deze fase het liefst achter zich en is volop bezig met het draaiende houden van zijn huidige activiteit. Zijn recht halen bleek te moeilijk en gevaarlijk. ‘Ze vertelden mij dat ze weten waar mijn kinderen naar school gaan.’
Robbert Delfos, hoofdredacteur PRINTmatters